Rosa Pérez

Este termo cada vez máis de moda é repulsivo. As palabras teñen poder, moito poder, nomear as cousas é o que lles da forma na nosa mente, esa relación entre significado e significante que tan manidamente se repite na academia. O problema da utilización deste termo non é só para as feministas, senón para o movemento en si. As persoas que nos consideramos defensoras da igualdade de xénero sabemos que é unha forma de descalificación, un termo pexorativo máis como poden ser outros. Sen embargo, a connotación desta palabra non é coma calquera outra: feminazis soe dicirse e escribirse en plural, referíndose a todo o grupo de feministas, coa cal non só se pretende radicalizar o movemento desde o exterior e por alleos (outra apropiación máis por parte do sistema), senón que esa analoxía explícita cos responsables do Holocausto fai que o feminismo se demonice socialmente.

Toda corrente precisa das novas xeracións para que a alenten e lle reorienten as ás cando sopran novos ventos; estigmatizar ás feministas agora supón disminuir a empatía futura cara ese movemento que representan e defenden. A realidade é que a igualdade molesta e incomoda, non lle sae rentable á sociedade capitalista heteropatriarcal e actualmente o capitalismo é o dono do mundo. Supoño que detrás da creación deste termo está a idea de aportarlle unha carga de radicalización extrema, pero non fai falla porque “o feminismo é a idea radical que sostén que as mulleres somos persoas” como xa sinalou Angela Davis. O seguinte paso será identificar feminazi con feminista, e nos vos enganedes, xa está ocorrendo. Sabemos que historicamente o feminismo foi e é un movemento en constante loita e socialmente marcado e, ó mesmo tempo, silenciado. Definirse como feminista nunca foi popular, cando debería ser percibido como o que é: unha defensa da xustiza social. Parece que os feitos básicos e o sentido común nunca estiveron de moda.